Hμερομηνία εξόδου: 12/10/2023

To γενναιόδωρο ντεμπούτο της κορεάτικης καταγωγής Σελίν Κονγκ έκλεψε τις εντυπώσεις στο Φεστιβάλ του Σάντανς και συγκίνησε κοινό και κριτικούς με μία γλυκόπικρη ιστορία για την αγάπη, τη μοίρα και όλα όσα καθορίζουν την προσωπικότητα και την πορεία ενός ανθρώπου.

Στην αυτοβιογραφική και αριστοτεχνικά κεντημένη ιστορία οι ερμηνείες των Γκρέτα Λι, Τέο Γιο και Τζον Μαγκάρο εκφράζουν με αφοπλιστική απλότητα τα αναπάντητα ερωτηματικά στα κρίσιμα, υπαρξιακά θέματα της ζωής.

 

 

Σύνοψη

Η Νόρα και ο Χε-Σαν, δύο βαθιά συνδεδεμένοι παιδικοί φίλοι, χωρίζονται όταν η οικογένεια της Νόρα μεταναστεύει από τη Νότια Κορέα. Δύο δεκαετίες μετά, επανασυνδέονται στη Νέα Υόρκη και περνάνε μία μοιραία εβδομάδα καθώς βρίσκονται αντιμέτωποι με το πεπρωμένο, την αγάπη και τις επιλογές που καθορίζουν μία ζωή.

 

Ανάμεσα σε δύο κόσμους

 

Μία νύχτα μερικά χρόνια πριν, η Σελίν Σονγκ βρέθηκε να κάθεται σε ένα μπαρ στριμωγμένη ανάμεσα σε δύο άντρες από δύο εντελώς διαφορετικές φάσεις της ζωή της. Ο ένας ήταν ο σύζυγος της από τη Νέα Υόρκη, ο άλλος ένας παιδικός έρωτας, που είχε έρθει για επίσκεψη από την Κορέα. «Καθόμουν ανάμεσα σε αυτούς τους δύο άντρες που ξέρω ότι με αγαπούν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, σε δύο διαφορετικές γλώσσες και δύο διαφορετικές κουλτούρες. Ήμουν ο μόνος λόγος που αυτοί οι δύο άντρες μιλούσαν μεταξύ τους» λέει η δημιουργός. «Η κατάσταση είχε κάτι από επιστημονική φαντασία. Ένιωθα ότι υπερβαίνω κουλτούρες, χρόνο, χώρο και γλώσσα».

 

Εκεί, ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους, η Σονγκ -που ζούσε και εργαζόταν ως θεατρική συγγραφέας (Endlings) στη Νέα Υόρκη- βρήκε την έμπνευση για αυτό που θα γινόταν το κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Αντίστοιχα, η ταινία ανοίγει με την πρωταγωνίστρια Νόρα να κάθεται ανάμεσα στον σύζυγο και τον πρώτο της έρωτα, μία αντανάκλαση της ανάμνησης της Σονγκ.

 

Θα ήταν λάθος, όμως, να θεωρηθεί ότι αυτή η δυναμική αφορά ένα μελοδραματικό ερωτικό τρίγωνο. Αντ’ αυτού, η Σονγκ μεταμόρφωσε αυτή την εμπειρία σε μία ήπια εμπειρία που πραγματεύεται κάτι πιο περίπλοκο συναισθηματικά: τα μέρη του εαυτού που χάνουμε όταν γινόμαστε αυτό που είμαστε και ο τρόπος που οι ζωές μας διαμορφώνονται από αυτούς που αγαπάμε.

 

Η ταινία σπάει σε τρία μέρα που διασχίζουν χώρες και δεκαετίες:

Στην αρχή, η Νόρα (Μουν Σουνγκ-α) είναι ένα νεαρό κορίτσι στην Κορέα, που δένεται με τον καλύτερο φίλο της, τον Χε-Σαν (Λιμ Σουνγκ-μιν) πριν φύγει με την οικογένεια της για το Τορόντο. Μετά, ακολουθούμε τη Νόρα στα 20 της (Γκρέτα Λι) καθώς επανασυνδέεται ψηφιακά με τον Χε-Σαν (Τέο Γιο). Στο τέλος, μία δεκαετία αργότερα, ο Χε-Σαν επισκέπτεται τη Νόρα, που είναι πια θεατρική συγγραφέας και παντρεμένη με έναν συγγραφέα, τον Άρθουρ (Τζον Μαγκάρο), στη Νέα Υόρκη.

 

Όλα τα στοιχεία συνθέτουν έναν αξιοσημείωτα φιλόδοξο καμβά για το ντεμπούτο της Σονγκ, αλλά και μία βαθιά προσωπική ιστορία που ήξερε ότι μόνο εκείνη θα μπορούσε να σκηνοθετήσει. Η πρώτη ταινία της Σονγκ διακρίνεται από το ένστικτο και την αυτοκυριαρχία μιας καλλιτέχνιδας με πολύ συγκεκριμένο όραμα για τις συναισθηματικές συγκρούσεις της ταινίας.

 

«Η ταινία, σε ένα πολύ απλό επίπεδο, έχει να κάνει με την ύπαρξη μας ως άτομα» λέει η Σονγκ. «Ή με το τι σημαίνει να επιλέγεις τη ζωή σου». Πιο συγκεκριμένα, τι σημαίνουν αυτές οι επιλογές για τη Νόρα και τι συμβαίνει όταν η άλλη επιλογή, η φανταστική ζωή, σε κοιτάει κατάματα μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή ή σε ένα πάρκο στη Νέα Υόρκη. 

 

«Είναι τόσο άδικο, είναι αποκαρδιωτικό για εμάς ότι έχουμε μόνο μία ζωή» λέει η Λι, που ερμηνεύει τον χαρακτήρα της Νόρα. «Έχουμε μόνο αυτή τη ζωή. Είναι ασύλληπτο. Πόσο απίθανο θα ήταν για τη Νόρα να έχει και μια άλλη ζωή; Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί».

 

Αυτή η απλή, αιχμηρή τραγωδία στην ταινία είναι και η ιδέα που την πυροδότησε: αυτή η επιλογή μίας ζωής που σημαίνει ότι χάνεις την άλλη. «Πιστεύω ότι υπάρχει ένα κομμάτι που αφήνεις πίσω στο μέρος από όπου έφυγες» λέει η δημιουργός, που όπως η Νόρα, μετανάστευσε από την Κορέα στο Τορόντο στα 12 της χρόνια, πριν μετακομίσει στη Νέα Υόρκη στα 20.

 

«Είναι σαν να είσαι ένα ντόνατ» λέει η δημιουργός. «Έχεις διαμορφωθεί με μία τρύπα μέσα σου. Ο σύζυγος μου, όταν ερωτεύτηκε, ερωτεύτηκε ένα ντόνατ. Δεν πιστεύω ότι το ντόνατ είναι κάτι λυπηρό. Απλώς είναι αυτό που είμαι, είναι το σχήμα μου. Και ο σύντροφος μου, όπως κάθε τρυφερός σύντροφος, πρέπει να αγαπήσει κάποιον με αυτό το σχήμα. Και μετά, φαντάσου το γέμισμα της τρύπας του ντόνατ να πετάει 12 ώρες για να σε βρει».

 

Χε-Σαν, Νόρα, Άρθουρ

 

Όταν η Νόρα συναντά τον Χε-Σαν μετά από χρόνια, το βλέμμα τους τα λέει όλα. «Είναι σαν να βλέπεις μία αντανάκλαση του εαυτού σου από άλλη εποχή» λέει η Λι. Το να βλέπει τον Χε-Σαν είναι σαν ένα όραμα από το παρελθόν και μία γρήγορη ματιά στα πιθανά σενάρια και τις εναλλακτικές διαδρομές. «Είναι ένα ολόγραμμα μιας διαφορετικής ύπαρξης, μιας πιθανότητας».

 

«Αυτή ήταν μία από τις πιο εύκολες σκηνές για εμένα, γιατί ήταν τόσο συγκεκριμένο αυτό το συναίσθημα» λέει η Σονγκ. «Γιατί είναι σαν να βλέπεις ένα φάντασμα. Δεν το βλέπεις μόνο όπως είναι, αλλά και όπως το θυμάσαι. Βλέπεις τον άλλον πλαισιωμένο με το συναίσθημα, τη μυρωδιά και τον φωτισμό της παιδικής ηλικίας».  

 

Αυτό το συναίσθημα εκφράζεται μέσα από πλάνα που αντανακλούν προηγούμενες σκηνές από τη ζωή της Νόρα και φέρουν το φορτίο όλης της ιστορίας με ένα ήπιο αλλά και τελειωτικό χτύπημα.

 

Η ταινία αποφεύγει τα κλισέ του ερωτικού τριγώνου. «Η πιο ωμή προσέγγιση θα ήταν να μας απασχολεί με ποιον θα καταλήξει. Η ταινία όμως έχει να κάνει με πραγματικούς ανθρώπους. Η βαρετή εκδοχή έχει να κάνει με έναν πόλεμο ανάμεσα τους. Αλλά είναι πιο περίπλοκο γιατί αυτοί οι δύο άντρες αγαπούν τη Νόρα» λέει η δημιουργός.

 

Η Νόρα, με άλλα λόγια, έχει τη δική της προσωπικότητα, που δεν προκύπτει από ποιον θα επιλέξει. «Είναι σίγουρη για αυτό που θέλει» λέει η Λι. «Βλέπουμε ιστορίες αγάπης, ρομαντικά δράματα όπου η πρωταγωνίστρια είναι χαμένη στις επιθυμίες της και προβάλλει τις λύσεις μέσα από διαφορετικούς άντρες. Η ταινία δεν είναι αυτό».

 

Η Σονγκ ήθελε ο Χε-Σαν να είναι όσο πιο αδιάφορος γίνεται. «Βέβαια είναι αξιοπρόσεκτος με έναν τρόπο, με την ικανότητα του να αγαπάει χωρίς να χρειάζεται ή να θέλει κάτι παραπάνω από εκείνη» λέει η Σονγκ. «Είναι το πιο απλό πράγμα που μπορεί να της προσφέρει».

 

«Η Σελίν δείχνει δύο πραγματικά καλούς άντρες, είναι ευγενικοί, γενναιόδωροι. Βάζουν τις ανασφάλειες τους στην άκρη, γιατί νοιάζονται για αυτή τη γυναίκα» λέει ο Μαγκάρο.

 

«Δεν είναι ότι γίνονται ηρωικοί. Απλώς παίρνουν την απόφαση να την αγαπούν για αυτό που είναι, γιατί δεν θα αφήσει τον έναν για να είναι με τον άλλον. Αλλά δεν θα σταματήσει τη συζήτηση επειδή ο σύζυγος της έρχεται σε δύσκολη θέση» επισημαίνει η Σονγκ. «Η ταινία έχει να κάνει με τρεις ανθρώπους που προσπαθούν να είναι ενήλικες. Μέσα από τη δύναμη της αγάπης και του σεβασμού, καταφέρνουν να τα βγάλουν πέρα με αυτή τη επανασύνδεση που είναι γεμάτη ένταση, κάνοντας ό,τι μπορούν για να μην πληγώσουν ο ένας τον άλλον».

 

Τέο, Γκρέτα, Τζον

 

Όταν η Γκρέτα Λι διάβασε για πρώτη φορά το σενάριο της ταινίας, ένιωσε πολύ έντονα συναισθήματα ειδικά για τη Νόρα, έναν χαρακτήρα γειωμένο, με πολλές αποχρώσεις. Η ηθοποιός ήταν τέλεια για τον ρόλο. «Χρειαζόμασταν κάποια που μιλάει και τις δυο γλώσσες» λέει η Σονγκ. «Τα κορεάτικα της Γκρέτα είναι τέλεια, γιατί ακούγεται σαν παιδί. Αντανακλά το γεγονός ότι η Νόρα είναι κολλημένη στην παιδική ηλικία».

 

Η Λι περιγράφει τις απαιτήσεις του ρόλου, «Έπρεπε να δείξω έναν γάμο με έναν ξένο και μία πρώτη αγάπη που απλώνεται σε δεκαετίες με έναν άλλον ξένο από μια άλλη χώρα». Η ηθοποιός έκανε βιντεοκλήσεις με τον Γιο, που ήταν στην Κορέα, και πρόβες με τον Μαγκάρο στη Νέα Υόρκη. ‘Όταν ο Γιο ήρθε στη Νέα Υόρκη απέφευγε επίτηδες τον Μαγκάρο και ο Μαγκάρο εκείνον μέχρι τη στιγμή που βρέθηκαν μπροστά στην κάμερα, για να αποδώσουν καλύτερα τη δυναμική των δύο αντρών που αγαπούν την ίδια γυναίκα.

 

«Μέχρι τη σκηνή που ο Χε -Σαν συναντά τον Άρθουρ για πρώτη φορά, εξασφάλισα ότι οι δύο ηθοποιοί δεν θα συναντιόντουσαν» λέει η Σονγκ. «Αποφεύγαμε ο ένας τον άλλον στο μακιγιάζ» προσθέτει ο Μαγκάρο. «Δεν συναντηθήκαμε. Δεν μιλήσαμε. Όταν έριχνα ματιές στο σενάριο, σταμάτησα να διαβάζω τις σκηνές ανάμεσα στη Νόρα και τον Χε-Σαν».

 

Ο Μαγκάρο ανέλαβε τη δύσκολη αποστολή να βρει την ισορροπία στην ερμηνεία του Άρθουρ. «Είναι ένας δύσκολος ρόλος και προσπάθησε πολύ για να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό και διακριτικό» λέει η Σονγκ. Ειδικά για τη σκηνή του μπαρ, όπου ο Χε-Σαν και η Νόρα αρχίζουν να μιλάνε αποκλειστικά κορεάτικα, «όταν κάνουμε cut στον Άρθουρ, πρέπει να είναι αστείο, αλλά και σπαρακτικό» εξηγεί η Σονγκ. 

 

«Κάναμε τις πρόβες ξεχωριστά και μετά από κάθε πρόβα ζητούσα από την Γκρέτα να λέει στον ένα ηθοποιό ότι έκανε πρόβες με τον άλλο, πράγμα λίγο άρρωστο» λέει η Σονγκ γελώντας. «Νιώθαμε αυτόν τον παράξενο ανταγωνισμό, γιατί μόνο ακούγαμε ο ένας για τον άλλον» θυμάται ο Μαγκάρο με ένα χαμόγελο.

 

Η Σονγκ επέλεξε τον Γιο -που ενσαρκώνει τις δύο εκδοχές του ρόλου με διαφορά 12 χρόνων μεταξύ τους- μετά από μία τρίωρη συνεδρία. «Ήθελα να δω τι μπορεί να κάνει και ήταν τέλειος για τον ρόλο».

 

In–Yun

 

Αν η ταινία έχει να κάνει με ενήλικες που κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να συμπεριφέρονται ως ενήλικες -χωρίς δράμα, δακρύβρεχτους καυγάδες και κακίες- δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει συναίσθημα. Αλλά για τη Σονγκ, αυτές οι ιδέες είναι ριζωμένες στη φυσικότητα και την αυθεντικότητα.

 

Η ζωή της Νόρα είναι μία μαρτυρία της ικανότητας μας να αγαπάμε. «Κάποια μπορεί να αγαπάει τον σύζυγο, τον παιδικό έρωτα, τον εαυτό της, κάτι που είναι ιερό» λέει η Λι.

 

Όσο για τον Άρθουρ και τον Χε-Σαν, «είναι δύο άντρες που την αγαπούν» λέει η Σονγκ. «Κι αυτό είναι το πιο ρομαντικό κατά τη γνώμη μου. Πιστεύω ότι η αγάπη είναι να ξέρεις τον άλλον».

 

Ο σπαραγμός της ταινίας δεν είναι ριζωμένος στη χαμένη αγάπη, αλλά στο να μην ξέρεις ολοκληρωτικά τον άλλον, στα κομμάτια, δηλαδή, που δεν έχεις αγγίξει. «Ήξερε κομμάτια μου που ήταν διαφορετικά. Ήξερε κάτι στο οποίο ο σύζυγος μου δεν έχει πρόσβαση» εξηγεί η Σονγκ για τον παιδικό της έρωτα. Έναν άνθρωπο από το παρελθόν που ήξερε το φαγητό που έτρωγε ως παιδί, τη μυρωδιά της Σεούλ και πολλά άλλα καθοριστικά στοιχεία.

 

Στην ταινία, η αγάπη δεν υπάρχει ως το σωστό ή λάθος μονοπάτι, αλλά σαν μία γνήσια μορφή που εκφράζεται στις ζωές μας, πολύπλοκη και όλο και πιο πλούσια με τον χρόνο, την κίνηση και την αμοιβαία κατανόηση. Παρομοίως, θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε το In–Yun, μία κορεάτικη λέξη για τη μοίρα -την προκαθορισμένη σύνδεση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους από άλλες ζωές-,  που είναι το νήμα της ταινίας, ως ένα είδος ρομαντικής ιδέας για τον αγώνα να βρεις την αδελφή ψυχή σου.

 

«Όταν μιλάς για το πεπρωμένο στη δυτική κουλτούρα, είναι κάτι για το οποίο πρέπει να προσπαθήσεις» λέει η Σονγκ. «Αλλά στην ασιατική κουλτούρα, όταν μιλάνε για το In–Yun, είναι κάτι που έρχεται σε εσένα».

 

«Ξέρω ότι το In–Yun είναι μία ρομαντική ιδέα, αλλά τελικά έχει να κάνει με τις σχέσεις των ανθρώπων και την οικειότητα» λέει η Σονγκ. Έχει να κάνει με την αίσθηση ότι ανήκεις κάπου και ότι εκτιμάς όσους μπαίνουν στη ζωή σου, σε αυτή, σε κάποια προηγούμενη ή στις επόμενες.

 

Η Σονγκ, παρόλα αυτά, ξέρει ότι κάποιοι θεατές θα θεωρήσουν το In-Yun σαν την απάντηση για το αν η Νόρα βρήκε την αδελφή ψυχή της. Η δημιουργός πιστεύει ότι οι θεατές θα ταυτιστούν με τη Νόρα, ή τον Άρθουρ, ή τον Χε-Σαν, με αυτά που θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να κάνουν, με τη νοσταλγία για την πατρίδα, με το να ξέρεις πραγματικά κάποιον που αγαπάς, με την υπαρξιακή λαχτάρα. Αν υπάρχουν 50 άνθρωποι σε ένα δωμάτιο, θέλει να υπάρχουν 50 διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους δάκρυσαν, 50 διαφορετικοί τρόποι που είδαν τον εαυτό τους σε αυτή την ιστορία αγάπης. Σε όλους του θεατές, η δημιουργός λέει, «δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση, εκτός από αυτή που λέει ότι δεν νιώσατε καθόλου συνδεδεμένοι».